Ang tula na “Ama” ay isang taos-pusong pagpupugay sa ama, isang paglalarawan ng pagmamahal at pag-aalay ng isang ama. Sa pamamagitan ng mga makahulugang taludtod, inilalarawan ng tula ang isang amang tapat, isang haligi ng lakas at suporta sa pamilya. Nilalabas nito ang malalim na ugnayan sa pagitan ng isang anak at ang kanilang ama, inilalatag ang karunungan, gabay, at pag-aaruga na ibinibigay ng sentral na tauhan sa kanilang buhay. Sama-sama tayong maglakbay sa tula na ito, at ipagdiwang ang malalim na epekto ng mga ama at kilalanin ang kanilang wagas na pagmamahal na humuhulma sa buhay ng kanilang mga anak.
Halimbawa ng Tula Tungkol sa Ama:
Sa paglalakbay ng buhay, walang kapantay,
Ang yakap at gabay, ng amang mapagmahal.
Sa mga sandali ng ligaya’t pagluha,
Siya ang haligi, sa ating paglakbay sa buhay.
Sa mga hakbang natin, siya’y matatag,
Sa hirap at ginhawa, ‘di siya nag-aalinlangan.
Laging handang magmahal, walang pagmamaliw,
Ang pagmamahal niya’y tunay at wagas na walang kapantay.
Sa mga gabi ng takot at pangamba,
Ang amang yakap, ay ating katiyakan.
Sa mga hirap at pagsubok na ating hinaharap,
Kasama siya, patuloy na nagbibigay ng tapang.
Mga aral at payo, sa’tin ay ibinabahagi,
Kaalaman at karunungan, sa’tin ay kanyang iniaalay.
Ang amang tula, sa ating puso’y nananatili,
Isang alaala, na sa ating pagmamahal ay sadyang ‘di malilimutan.
Sa mga tagumpay na ating natatamasa,
Ang amang tuwa, ay labis na nakikita.
Ang kasiyahan sa kanyang mga mata’y nababanaag,
Sapagkat ang tagumpay natin, ay kanyang pagmamay-ari.
Minsan man, siya’y nagiging pilyo at matampuhin,
Ngunit ang pag-ibig niya’y walang pag-aalinlangan.
Sa mga sandaling siya’y nagkukulang at nagkakamali,
Pagpapatawad at pagmamahal, s’ya’y handang ialay.
Sa bawat araw, ating isinusumpa,
Ang amang pagmamahal, na nagbibigay sigla.
Sa tula tungkol sa ama, handog ng pusong mapagmahal,
Ang amang pag-ibig, ay tila walang hanggan at walang kapantay.
Tula Tungkol sa Sakripisyo Ng Ama:
Sa bawat araw, sa bawat paglalakbay,
Ang amang sakripisyo’y walang kapantay.
Sa pagluha’t hirap, ng pamilyang kanyang minamahal,
Bawat sandali, sa’yo’y iniaalay, amang tunay.
Sa buhay ng ama, may pagod at pag-aalaga,
Sa harap ng pagsubok, siya’y matatag at diwa’y matapang.
Sa pagkukumpleto ng pangarap, siya’y katuwang,
Kahit magdamag, pag-ibig niya’y wagas at di mabilang.
Sa mga kamay na hugis palad, bawat ngiti’y nananalaytay,
Ang pagmamahal niya’y walang humpay at walang pag-aalinlangan.
Minsan ay nagkukubli, sa mga luha’t pagod,
Ngunit sa bawat sakripisyo, walang paghihinala, walang paglalamy.
Ang pagiging ama, ay ‘di lamang dala,
Ngunit puso’t diwa, pamilya’y kanyang alay.
Ang pag-aaruga at pagmamahal, ‘di nauubos,
Sa mga anak, t’wing may dusa, sa kanya’y maghahaplos.
Bawat kandila na liwanag ay nag-aalay,
Sa daan ng pag-unlad, siya’y una sa bayan.
Ang pagtahak sa landas, kasama ang pamilya,
Sakripisyo ng ama, walang katumbas na halaga.
Sa bawat pagbati, sa mga espesyal na okasyon,
Pangalan niya’y ampon ng pasasalamat at pagkilala.
Sa mga pagsubok, siya’y aming sandalan,
Ang puso niyang wagas, aming tanglaw at gabay.
Bawat pagpatak ng luha, sa dibdib ay lumalapat,
Sa pagmamahal niya, mga sugat ay naghihilom.
Ang amang sakripisyo, ay patuloy na yumayakap,
Sa bawat hirap at lungkot, sa kanya’y nagkakalma’t nagpapatibok.
Oh, amang mabuti, aming tagapagtanggol,
Ang pag-ibig mo’y aming yaman, tila walang hanggan.
Sa tula tungkol sa sakripisyo ng ama, ‘di matatawaran,
Pagmamahal mo’y taglay, aming inspirasyon at tanglawan.
Tula Tungkol sa Ama na May sukat at Tugma:
Sa aking pagpisan sa seryosong pagtula,
Isusulat ko ang kwento ng ama kong matapat.
Isang haligi ng tahanan, wagas ang pagmamahal,
Tunay na alagad, sa pamilya’y walang alinlangan.
Tugon sa mga pangangailangan, laging nariyan,
Tahimik na tagapagpayo, sa bawat hakbang ng buhay.
May puso ng ginto, nagbibigay ng aliw at ligaya,
Sa hirap at ginhawa, siya’y lakas at tanglaw ng pamilya.
Bawat araw ay pagpupunyagi, sa pagta-trabaho,
Kumakayod sa init, sa ulan, o kahit pa sa pag-aambon.
Kahit pagod at antok, ayaw magpahinga,
Upang masigurong kami’y may maginhawang bukas.
Ang mga alaala, kay tamis na gunitain,
Sa pag-aalay ng mga sakripisyo, walang pag-aalinlangan.
Pagod at puyat, kanyang itinatago,
Pag-ibig niya’y wagas, sa pamilya’y walang kapantay.
Sa mga pag-aaway, siya’y tagapagpayo,
Tinutulungan kami, magkaunawaan, mabuhay ng mapayapa.
Hindi kami pinababayaan, sa bawat pagkakataon,
Siya ang ilaw, amang mapagmahal, sa aming tahanan.
Sa tuwing kami’y nagkakasakit, di siya nag-aalinlangan,
Agad na nag-aalaga, nagmamalasakit, sa aming mga kalagayan.
Hindi lamang sa biyaya, kundi pati sa mga pangaral,
Ang mga ito’y aming nadadala, sa paglalakbay ng buhay.
Sa pagtanda, kanyang mga mata ay tila humuhuni,
Sa pagbabalik-tanaw, sa mga taong nagdaan na dito.
Ang ama kong may sukat at tugma,
Walang katumbas na pagmamahal, turing sa aming lahat.
Sa tula tungkol sa ama, sukat at tugma ay nararamdaman,
Pag-ibig at pasasalamat, sa bawat taludtod, damdamin ay lumalabas.
Tunay na haligi, sa aming paglalakbay,
Sa bawat pag-awit, amang mabuting tula, aming handog at papuri.
Kung kailangan mo pa ng mga tulad na tula, magkomento sa ibaba.
Mga Kaugnay na Artikulo:
Maikling at Mahabang Tula Tungkol sa Buwan ng Wika
Leave a Reply