“Tula Tungkol Sa Bulaklak” ay isang mapagmahal na tula na nagtatampok sa kagandahan at kahalagahan ng mga bulaklak. Sa pamamagitan ng magagandang taludtod, sinasariwa ng tula ang nakamamanghang ganda ng iba’t ibang bulaklak, at ang mga damdaming kanilang dala. Bawat saknong ay naglalarawan ng masining na larawan ng kagandahan ng kalikasan, at ipinapakita kung paano ang mga marikit na bulaklak ay nagbigay-inspirasyon sa pag-ibig, pag-asa, at paghayag ng paghanga. Sa paglalakbay na ito ng tula, inaanyayahan ang mambabasa na masilayan ang mundo ng mga bulaklak at maramdaman ang malalim na epekto na kanilang dala sa ating mga puso at kaluluwa.
Tula Tungkol Sa Bulaklak:
Tula 1:
Sa hardin ng kahapon, may bulaklak na sumisilay,
Tula tungkol sa bulaklak, mga alaala’y bumabalik sa puso’t isipan.
Sa bawat kulay at anyo, may kwento at kahulugan,
Ang bulaklak ay tagapagdala, ng damdamin at pag-asa sa pagsapit ng panahon.
Ang puti’t maputing rosas, sa pag-ibig ay nagpapakita,
Sa ilalim ng buwan, mga pangako’y nagmumula.
Ang pula at pulang rosas, sa apoy ng pagnanais ay umaalab,
Sa tagpo ng pagmamahalan, mga pangarap ay nagbibigkis at nagkakasal.
Ang dilaw at dilaw na rosas, sa pagkakaibigan ay may saysay,
Sa mga yakap at halakhak, mga sandaling puno ng ligaya.
Ang bughaw at bughaw na rosas, sa kalangitan ay naglalakbay,
Sa kabila ng pagsubok, pag-asa ay sa langit humahagibis.
Mga bulaklak sa parang, mga damong may kulay,
Tula tungkol sa bulaklak, halina’t ating sariwain.
Sa tuwing humahangos ang buhay, mga bulaklak ay patuloy na namumulaklak,
Paalala sa ating puso, na sa bawat pag-ibig at pag-asa, tunay na tagumpay.
Sa bawat halik at yakap, bulaklak ay nagbibigay ligaya,
Tula tungkol sa bulaklak, ay pagmamahal at pag-asa, sa puso natin ay magsasalaysay.
Bulaklak ay munting kahalagahan, sa mundo’y walang hanggan,
Kahit ang mga mata’y tumingin sa iba, ang puso’y humihiyaw ng wagas na pag-ibig at ligaya.
Tula 2:
Sa buong paligid, kay ganda ng tanawin,
Tula tungkol sa bulaklak, mga alaala’y lumalabas at lilitaw.
Sa hardin ng pangarap, mga bulaklak ay sumilay,
May iba’t ibang kagandahan, tila’y mga bituin sa kalangitan.
Ang kampanilya sa simbahan, bulaklak na maputi’t banal,
Sa bawat pagsinta, ito’y nagdudulot ng saya at himig na maligaya.
Ang mga rosa sa tahanan, pula’t puti, sa pagmamahalan ay nagpapaalab,
Sa pag-ibig at pasensya, tayo’y nagiging magaan at maluwag.
Sa bawat tilaok ng ibon, sa liwanag ng araw,
Mga bulaklak sa parang, tila sumasayaw at kumikislap.
Ang mga bulaklak sa kagubatan, mga damong buhay at masigla,
Tula tungkol sa bulaklak, ay pagbabago’t pag-asa, ang siyang bumubuhay.
Sa bawat yakap at halik, bulaklak ay nagpapahiwatig,
Ng pagmamahal at pag-aalaga, tayo’y nagiging buo at masaya.
Ang bughaw na kulay ng langit, sa bulaklak ay may tatak,
Pag-asa at tagumpay, sa kanya’y nananatili at walang hanggan.
Mga bulaklak sa himpapawid, tila’y bituin sa gabi,
Sa kislap ng mga mata, ang puso’y laging sumisigaw ng pag-ibig.
Bulaklak ay munting kahalagahan, sa buhay ay may kahulugan,
Tula tungkol sa bulaklak, ay pag-asa at inspirasyon, sa puso’y patuloy na nangingibabaw.
Sa bawat haplos at himig, bulaklak ay nagbibigay ligaya,
Tula tungkol sa bulaklak, ay pagmamahal at pag-asa, sa ating buhay ay kahanga-hanga.
Bulaklak ay tanda ng buhay, sa mundo’y walang hanggan,
Kahit ang mga mata’y tumingin sa iba, ang puso’y humihiyaw ng wagas na pag-ibig at ligaya.
Maikling Tula Tungkol Sa Bulaklak:
Sa halamanang munting paraiso,
Mga bulaklak, kay ganda’t liwanag.
May puti’t pula, bughaw at dilaw,
Sila’y mga biyaya, sa mundo’y kagiliw-giliw.
Sa tanghaling mapayapa, sila’y dumadalisay,
Nagpapasalamat sa sikat ng araw.
Sa hapong makulimlim, sila’y nakangiti,
Nagbibigay ng kasiyahan, sa bawat nilalang.
Mga bulaklak, kay liit at mapamahal,
Sa halik ng hangin, sila’y dumadamba.
Sa mga mata ng bata, sila’y kahanga-hanga,
Dala ng bulaklak, pag-asa’y lumalaganap.
Tula tungkol sa bulaklak, saludo’t galang,
Sa ganda at liwanag, di mabilang.
Bulaklak ay saksi, sa pagmamahalan,
Sa tula nating ito, sila’y kayamanan.
Tula Tungkol Sa Bulaklak Na Rosas:
Tula 1:
Sa paglalakbay ng panahon, may isang bulaklak na rosas,
Tula tungkol sa bulaklak na rosas, ang bawat taludtod ay may halaga’t diwa.
Sa ilalim ng liwanag, sa hagdanan ng hangin,
Ang bulaklak ay naglalakbay, tila’y bituin sa langit, nagbibigay liwanag.
Ang puti nitong rosas, sa pag-ibig ay may pag-asa,
Sa bawat halik ng ihip ng hangin, puso’y naglalakbay sa kalangitan.
Ang pulang kulay ng rosas, sa pagmamahalan ay may sigla,
Sa mga mata ng nagmamahal, pag-ibig ay walang katapusan at wala nang hanggan.
Sa bawat taludtod, bawat titik, ang bulaklak ay kumakanta,
Tula tungkol sa bulaklak na rosas, ay himig at liriko, pag-ibig at pananabik.
Ang bughaw na kulay ng rosas, sa pagkakaibigan ay may saysay,
Sa pagmamahal at pag-aalaga, tunay na kaibigan ay kayamanan, tunay na yaman.
Mga bulaklak na rosas, kay liit at mapamahal,
Sa mga mata ng batang masigla, sila’y kahanga-hanga.
Sa hapong makulimlim, sila’y nagbibigay kislap ng pag-asa,
Sa tula na ito, sila’y kayamanan, pag-ibig ay walang humpay, walang tigil na lumilipas.
Sa mga paglalakbay ng panahon, bulaklak na rosas ay naglalakad,
Sa mga paa ng mga mandirigma, sila’y dala-dala’t hawak.
Sa dambana ng puso, sila’y nagpapasalamat at umaawit,
Sa tula tungkol sa bulaklak na rosas, pag-ibig at pasasalamat, mga ito’y kahanga-hanga at di matatawaran.
Ngunit sa dulo ng tula, masasaksihan ang katotohanan,
Bulaklak na rosas, sa paglalakbay ay may hangganan.
Ngunit sa mga puso’t isipan, kanilang alaala’y patuloy na nabubuhay,
Sa bawat tula, sa bawat himig, pag-ibig at alaala ng bulaklak na rosas, ay walang hanggan.
Tula 2:
Sa halamanang pintuan ng puso,
May bulaklak na rosas, kay ganda’t busilak.
Tula tungkol sa bulaklak na rosas, mga taludtod,
Sa bawat patak ng tinta, damdami’y nagigising at nagiging buhay.
Ang puti nitong rosas, sa pag-ibig ay kay lamig,
Sa hagod ng simoy, pag-asa’y dumadagundong.
Ang pula ng kulay nito, sa pagmamahal ay kay init,
Sa halik ng mga labi, puso’y naglalakbay sa kalangitan.
Bulaklak na rosas, kay liit at mahalaga,
Sa mga mata ng nagmamahal, sila’y kayamanan at kahanga-hanga.
Sa pagluha ng kalangitan, mga rosas ay tila sumasayaw,
Sa tula tungkol sa bulaklak na rosas, pagmamahal at pag-asa, nagiging gabay at lakas ng bawat nilalang.
Mga bulaklak na rosas, kay bango’t kamangha-mangha,
Sa paglipas ng panahon, kanilang alaala’y patuloy na kinakalakal.
Ang bughaw na kulay ng langit, sa pagkakaibigan ay may saysay,
Sa pagkakasama, bawat oras ay kayamanang di mabilang.
Tula tungkol sa bulaklak na rosas, awit ng pag-ibig at kasiyahan,
Sa paglalakbay ng buhay, sila’y katuwang at kabalikat.
Sa bawat taludtod, bawat pagsambit,
Bulaklak na rosas, pagmamahal ay nagbibigay, walang sawa at walang kapantay.
Ngunit sa dulo ng tula, at paghimig ng huling nota,
Dama’y pagkaantala, paglisan ay di maiwasan.
Ngunit sa mga puso’t isipan, kanilang alaala’y patuloy na nabubuhay,
Sa bawat tula, sa bawat awit, bulaklak na rosas, pag-ibig at alaala, ay walang hanggan.
Kung kailangan mo pa ng mga tulad na tula, magkomento sa ibaba.
Mga Kaugnay na Artikulo:
Leave a Reply