“Digmaan” ay isang maikling ngunit makahulugang tula na sumasalamin sa kahalagahan ng digmaan. Sa pamamagitan ng malikhaing imahinasyon at taimtim na mga taludtod, inaakay ng tula ang damdamin at karanasan ng mga sangkot sa mga labanan. Ipinakikita nito ang tapang at sakripisyo ng mga mandirigma, pati na rin ang malalim na epekto ng digmaan sa mga nagtagumpay at mga biktima. Sa ilang talata, nagbibigay-aral ang “Digmaan” tungkol sa kahalagahan ng kapayapaan, pagkakaisa, at pag-unawa sa isang mundo na pinupunit ng pag-aaway.
Mga Tula Tungkol Sa Digmaan:
Tula 1:
Sa dambana ng kasaysayan, may isang bahid ng luhang dalisay,
Tula tungkol sa digmaan, mga sugat na hindi malilimutan sa mga puso’t isipan.
Sa bawat tagpo ng kaguluhan, mga alaala’y tila bangungot na hindi matatapos,
Mga bayani’t martir, sa bawat pagsaludo’y ipinagmamalaki at sinasaludo.
Mga sandata’t bakas ng paghihirap, sa mga lansangan ay naglalakad,
Digmaan ay walang sinasanto, bawat pangarap ay naglalaho’t naglalagas.
Ngunit sa gitna ng gulo, pag-asa’y nananaig,
Pagmamahal sa bayan, tila sinasalba’t pinaiiral.
Sa pagkakaisa ng mga bayani, digmaan ay hinaharap,
Bawat paglaban ay may dahilan, bawat sakripisyo’y may dangal.
Sa bawat pag-aalsa, mga tagumpay ay ipinagdiriwang,
Ngunit sa kabila ng lahat, puso’y nananatili’t nagmumula sa pagmamahal.
Ngunit di sana ang lahat, sa digmaan ay laging tinataglay,
Destruction at desolation, sa bawat bangkay ay may panaghoy na dumaramay.
Kagubatan ay nagdusa, mga kalsada’y naging saksi ng pagdurusa,
Sa mga batang nawalan ng ina, sa mga magulang na inanod ng luha.
Sa dulo ng digmaan, pagtangis ay napalitan ng pag-asa,
Paghaharap ng mga kamay, nagpapakita ng pagkakaisa.
Digmaan ay di dapat maging solusyon, sa bawat sulok ay may pag-asa ng kapayapaan,
Sa tula kong ito, ipinapaalala ang halaga ng buhay at pagmamahal sa bayan.
Sa pagkilos ng bawat Pilipino, pagtitiis at pagpupunyagi,
Digmaan ay maaaring maisakatuparan, hindi sa baril, kundi sa puso’t isipan.
Hakbang tungo sa kapayapaan, iisa ang adhikain,
Tula tungkol sa digmaan, ay pagmamahal at pagkakaisa, sa bayan natin, ito’y magiging gabay at tanglaw, sa gitna ng madilim na daan.
Tula 2:
Sa pagsilang ng araw, sa silong ng langit,
May isang kwento ng digmaan, sa puso’y bumibitaw.
Tula tungkol sa digmaan, mga alaala’y bumabalot,
Bawat tagpo, bawat tagumpay, at pagdurusa’y tila bangungot.
Sa lupain ng karahasan, dugo’t pawis ang nag-uumapaw,
Ang mga bayani at mandirigma, sa dambana’y inaawit at sinasaludo.
Digmaan ay naglalakbay, sa maraming henerasyon,
Sa tula kong ito, inaalaala ang kadakilaan at tapang ng bawat mandirigma.
Sa gitna ng kaguluhan, pag-asa ay sumisilay,
Pagmamahal sa bayan, nagbibigay lakas na humarap sa gulo.
Ngunit sa kabilang banda, mayroong kirot at pagdurusa,
Mga inosenteng biktima, nagdurusa sa gitna ng digmaan at galit.
Ngunit huwag tayo mawawalan ng pag-asa,
Sa pagkakaisa at paninindigan, dangal ay mananaig.
Digmaan ay hindi dapat maging kalakaran,
Pagbabago at kapayapaan, dapat ay maghari’t maglingkod sa bayan.
Sa bawat sandatang mabubuo, sa bawat bala’t tagumpay,
Tula tungkol sa digmaan, ay pagmamahal at pagkakaisa, sa bayan natin, ito’y magiging gabay at tanglaw, sa gitna ng madilim na daan.
Dangal at kadakilaan, sa puso’y itatangi,
Dahil sa bawat Pilipino, may taglay na tapang at pagmamahal sa bayang minamahal, ito’y magiging pag-asa at liwanag, sa landas na walang hanggan.
Tula Tungkol Sa Digmaan Sa Marawi:
Sa Marawi, bayang sinisinta’t dakila,
Naganap ang digmaang puno ng pagsubok at bangungot.
Tula tungkol sa digmaan sa Marawi, bawat taludtod,
Inaalala ang mga tagpo ng paglalaban at pag-asa ng bayan.
Sa mga lansangan, ang kulog ay dumaluyong,
Bala at putukan, sa kaluluwa’y nagsulay.
Mga tahanan’y nagdusa, sa dilim ay nananaghoy,
Mga batang naglalaro, sa digmaan ay nagdalawang-isip na sumabay.
Sa harap ng karahasan, mga tao’y nagtanggulan,
Kapit sa pananampalataya, sa kapwa’y nagtutulungan.
Bawat araw, pag-asa’y bitbit ng mga bayani,
Pagmamahal sa bayan, pag-unawa’t pagkakaisa ang nag-uudyok sa kanila.
Sa pagkakaisa ng mga puso, pag-asa’y patuloy na sumilang,
Sa gitna ng digmaan, pagmamahal ay naglalakip.
Bawat sakripisyo’t tindig, mga sandatang hindi lamang ginto’t bakal,
Pagmamahal sa bayan, ang tunay na panlaban sa giyera.
Ngunit di sana ang lahat, sa Marawi’y may panaghoy,
Sa bawat biktima ng karahasan, bawat bakas ng pagdurusa ay nagtitiis.
Ngunit sa gitna ng dilim, pag-asa’y walang kamatayan,
Bawat Pilipino, sa puso’y may tinig ng pag-asa’t pagkakaisa.
Kapayapaan ay hangad, pagbabago’y hinahangad,
Tula tungkol sa digmaan sa Marawi, ay pangarap ng bukas na may kalakip na kalinga.
Sa bawat taludtod, sa bawat liriko,
Pag-asa’y nagniningning, sa bayang minamahal, ito’y magiging liwanag at gabay sa mas makulay na bukas.
Kung kailangan mo pa ng mga tulad na tula, magkomento sa ibaba.
Mga Kaugnay na Artikulo:
Leave a Reply