“Tula Tungkol sa Konsensya” ay isang tanyag na akdang pampanitikan na naglalahad ng malalim na pagmumuni-muni at pagninilay-nilay tungkol sa kahalagahan at implikasyon ng konsensya sa buhay ng isang indibidwal. Sa pamamagitan ng mga taludtod, ipinapakita ng tula ang tugon ng puso’t isipan sa mga moral na hamon, pagkakataon, at pagpapasya na kinakaharap ng tao. Ang “Tula Tungkol sa Konsensya” ay nagbibigay-diin sa paggamit ng isip at damdamin sa paggawa ng tama at makataong mga desisyon.
Ipinapakita nito kung paano ang konsensya ay nagsisilbing gabay at pangalaga sa paglalakbay ng bawat isa sa daan ng kabutihan at katwiran. Sa mga salita at larawang tanyag sa tula, hinihimay ang halaga ng konsensya bilang pundasyon ng pagkatao at pagpapahalaga sa kapwa at kalikasan.
Halimbawa ng Tula Tungkol sa Konsensya:
Tula 1:
Sa bawat patak ng konsensya, may tinig na bumabagabag,
Tunay at wagas, tila kahit sa dilim ay nagpapabilang,
Bawat kilos at desisyon, sa isipan’y bumabangon,
Ang tawag ng konsensya, gabay sa landasin ng buhay, aking tagapag-ingat.
Sa bawat pagsuway sa tama, ito’y nagsisilbing babala,
Ang konsensya’y sumisigaw, sa pagpapalagay ng sala,
Kahit anong tago at paglayo, hindi matitinag at masasalaula,
Ang konsensya’y tagapagturo, sa kamalian, wagas at walang sawa.
Bawat pagkakataon, ito’y sumasambit,
Tunay na dangal at integridad, ito’y naglalaman,
Kahit sa kalagitnaan ng tukso at kagipitan,
Ang konsensya’y nagpapaalala, sa mga maling gawain, ito’y sumasalungat.
Ngunit sa pagtanggap ng kanyang tawag,
Ang konsensya’y nagdudulot ng kapayapaan,
Paglalakbay sa tuwid na landas, tagumpay ay mararating,
Sa konsensya, liwanag ay handog, katotohanan ay matatagpuan.
Sa bawat hakbang, ito’y kasama,
Kahit pa ang tukso’y sumisilip,
Ang konsensya’y tagapagtanggol, sa mga pangarap at mithiin,
Sa tamang landas, ang kaluluwa’y mapayapa’t maligaya, ito’y di matatawaran.
Kaya’t sa bawat desisyon at galaw,
Pakinggan ang tawag ng konsensya sa puso’t isipan,
Sa landas ng katarungan, pagmamahal, at katapatan,
Ang konsensya’y katuwang, sa paglalakbay ng buhay, ito’y walang hanggan.
Tula 2:
Sa bawat pagkakataon, tahanan ng konsensya,
May himig itong taglay, tila hudyat ng laya,
Sa kagipitan at ligaya, ito’y nagpapaalala,
Ang boses ng konsensya’y walang kasing linaw.
Sa pagmumuni-muni, ito’y laging nananambitan,
Mga kilos at saloobin, sulyap ng puso’t damdamin,
Bawat pagsisisi, pag-asam, at pangarap,
Sa konsensya’y mithiin, kalakip ang tapang at pag-asa.
Sa mga pagpili, ito’y nagbabantay,
Tinuturo ang landas, ng tuwid at matuwid na daan,
Kahit mga pagkakamali, ito’y nagpapayuhan,
Sa landas ng katotohanan, tayo’y patnubayan.
Sa bawat hakbang, ito’y kasama,
Katuwang sa pag-unlad, sa pag-angat ng buhay,
Konsensya’y huwaran, sa pagiging makatao,
Pagmamahal at pag-alay, sa bayan ay pagsisilbing tanglaw.
Kaya’t pakinggan ang tinig, sa loob ng puso’t isipan,
Ang konsensya’y wagas, wag itong ipagkailan,
Sa pagkakaisa’t pagmamalasakit, pagbabago ay makakamtan,
Ang konsensya’y tagapagtanggol, sa katotohanan at dangal, walang sawa’t pagod na nananahan.
Tula Tungkol sa Konsensya at Batas Moral:
Sa pusong may konsensya, nagliliwanag ang landas,
Gabay sa mga pagpili, sa bawat pagkakataon,
Batas moral, nagsisilbing tuntunin,
Sa tuwid na daan, ito’y nagiging sandigan.
Sa bawat paglalakbay, ang boses ng konsensya’y taglay,
Tinutugon ang tawag ng katwiran, sa lahat ng pagkakataon,
Kahit mga pagsubok, hindi ito nasisilaw,
Ang batas moral, tanging gabay at balon ng pag-asa.
Sa gitna ng kawalan at pagkakagulo,
Konsensya’y humihikayat, sa pagiging mabuting tao,
Ang batas moral, nagpapakita ng dangal,
Sa pagiging tapat at matapat, sa bawat hakbang at galaw.
Sa harap ng pagtukso at kahinaan,
Konsensya’y nagmumula, sa loob ng puso’t diwa,
Batas moral, nagpapaalala ng dangal,
Sa pagiging mabuting mamamayan, ating adhikaing tanyag.
Sa tula kong ito, aking ipinapaalala,
Ang boses ng konsensya at batas moral ay wagas at tunay,
Sa pagiging makatao at pagpapahalaga sa kapwa,
Ang landas ng katwiran, ating tahakin, sa pag-asa ay maglalakbay.
Tula Tungkol sa Konsensya Tagalog:
Sa loob ng puso at isipan, may tinig na bumabagabag,
Ang konsensya’y salamin ng kaluluwa, gabay sa landas na tama.
Sa bawat kilos at desisyon, ito’y laging nagpapaalala,
Upang sa mundo’y maging tapat at matapat, sa lahat ng pagkakataon.
Sa tukso’t pagsubok, ito’y nagpapaalab,
Bawat pagpipilian, ito’y nagiging tagapagtanggol.
Kahit mga pangarap, ito’y sumisigaw,
Na ang bawat hakbang, ayon sa tamang landas, maging tunay na maligaya.
Sa harap ng hamon, ito’y nagpapaalala,
Na ang katwiran at dangal, di dapat kalimutan.
Sa bawat pagkakataon, ito’y tumutulong,
Na ang puso at isipan, ay maging bukas at dalisay, walang bahid ng pag-iimbot.
Sa bawat saloobin, ito’y may pasya,
Konsensya’y walang pagkakaiba, sa lahat ay nagpapabatid.
Ang tama ay dapat sundin, ang mali’y dapat iwasan,
Upang sa konsensya’y mabuhay, ang lipunang malinis at mapayapa, puno ng pag-asa.
Kaya’t sa tula kong ito, aking ibinabahagi,
Ang kahalagahan ng konsensya, sa bawat isa’y alalahanin.
Sa pagiging tapat at makatao, landas ng katwiran ay ating tahakin,
Sa bawat hakbang, sa tama’y maging matatag, upang sa pag-asa’y tayo’y magtagumpay.
Kung kailangan mo pa ng mga tulad na tula, magkomento sa ibaba.
Mga Kaugnay na Artikulo:
Leave a Reply