Sa puso ng Timog-Silangang Asya’y may isang lupain ng kagandahan, karangalan, at pagtibay – ang Pilipinas. Ang tula na ito ay nagbibigay-pugay sa minamahal na bansa, sa kayamanang kultura nito, at sa makulay nitong kasaysayan. Mula sa mga kamangha-manghang tanawin ng mga bundok at dagat, hanggang sa masiglang mga tradisyon at wika, ang Pilipinas ay tahanan ng kadakilaan at karangalan. Sa paglalakbay na ito, ating tuklasin ang diwa ng pagiging Pilipino – ang malalim na pagmamahal sa ating bayan, ang pagkakaisa sa kabila ng pagkakaiba, at ang di-matatawarang tapang na nagtangan ng bansa sa bawat tagumpay at pagsubok. Sama-sama nating ipagdiwang ang Pilipinas, isang pook na may pusong puno ng pagmamalaki, pagmamahal, at walang kapantay na pag-ibig.
Tula Tungkol sa Pilipinas:
Halimbawa 1:
Pilipinas, bayang mahal, sa’yo ang tula kong handog,
Sa’yong kabundukan, karagatan, at kagubatan, ako’y kumakandili,
Ang iyong mga tanawin, mga kulay at awit,
Sa puso ko’y bahagi ka, walang katulad na biyaya.
Sa bawat simoy ng hangin, ako’y iyong nadadala,
Ang yakap mo’y mainit, wagas na pagmamahal naglalabas,
Mga bulaklak na halimuyak, ang amoy ng iyong pagsinta,
Sa tuwing umaga’y bumabangon, bitbit ang pag-asa at liwanag na liyag.
Bawat patak ng ulan, tila pag-iyak ng langit,
Nagbabadyang pagsubok, ngunit dala’y pag-asang walang kapantay,
Sa bawat hamon at unos, ako’y iyong kinakalakal,
Pilipinas, ika’y tahanan, aking tagumpay, aking tagapagtanggol.
Ang iyong kasaysayan, malalim na kayamanan,
Mga bayani’t alamat, nagtuturo ng tapang at dangal,
Sa bawat pagmamahal at sakripisyo, ipinagmamalaki,
Ang dugong kayumanggi, sa pag-unlad ay umaangat.
Pilipinas, sa’yo ang mga ngiti’t luha,
Sa’yo ang kasiyahan, ligaya at pag-asa,
Ngunit sa’yong mga sulok, may lungkot at pagdaramdam,
Ako’y nagmumula, dala ang pangarap at pangakong walang hanggan.
Sa bawat probinsya’t lalawigan, may mga puso’t damdamin,
Mga kultura at tradisyon, nagbibigkis, nagpapalaganap,
Ang pagiging matulungin, ang pagiging makatao,
Ito’y mga alaala, pagmamahal na walang katapusan.
Pilipinas, sa iyong mga pulo at mga baybayin,
Ang iyong yaman, kayamanang likas at panitikan,
Ang mga tula, mga awit, at mga sayaw,
Nagsasaad ng pag-ibig sa’yo, sa’yong pagmamahal nag-uumpisa.
Mula Batanes hanggang Sulu, iyong kinakalinga,
Ang mga lahi ng Maguindanao, Maranao, Bicolano at Ilokano,
Sa kabundukan ng Cordillera, sa kagubatan ng Mindanao,
Pilipinas, sa’yong kayamanan, ako’y humahanga.
Ngunit sa’yong yaman, may kamalian at pagkukulang,
Ang suliraning hinaharap, di matatawaran,
Sa korapsyon at kahirapan, tayo’y lumalaban,
Upang sa’yong kinabukasan, liwanag ay lilitaw.
Pilipinas, bayang mahal, hinding-hindi ako susuko,
Ang tula ng pagmamahal, ay patuloy na magpupuno,
Sa’yong karunungan at kagitingan, ako’y magtatanggol,
Hanggang sa wakas ng panahon, Pilipinas, ikaw ang bayan kong minamahal.
Halimbawa 2:
Sa Pilipinas, ang puso’y kumakaway,
Sa bawat pag-ikot, may tula tayong inaawit,
Mga tanawing kagandahan, sa puso’y nagpapalakas,
Bawat alay ng pagmamahal, sa’yo’y aming ialay.
Mga burol at bundok, mga kapatagan at lawa,
Sa’yong mga pook, ako’y humuhugot ng inspirasyon,
Ang naglalakihang pagsinta, sa’yong likas na yaman,
Sulyap ng kalikasan, nagpapayaman sa ating paningin.
Sa loob ng bawat pagtunghay, mga kasaysayan ay bumabangon,
Mga bayani’t kabayanihan, nagdadala ng karangalan,
Mga alamat at kwento, nagpapaalab sa aming kalooban,
Sa puso’y may kalakip na dangal at pag-asa sa kinabukasan.
Sa mga lalawigan at lungsod, mayroong kanya-kanyang kultura,
Mga tradisyon at paniniwala, naglalayo’t naglalapit sa isa’t isa,
Pilipinas, sa’yong kabuuan, kami’y iisa,
Ipagmamalaki ang pagiging Pilipino, ang diwa’y wagas at matatag na nagtatagumpay.
Sa kaniyang mga puso, may halong pagmamahal,
Sa bawat awit at sayaw, ang kasiyahan’y umaapaw,
Mga kalamigan ng simoy ng hangin, tila’y yakap ni Inang Kalikasan,
Sa mga puso’t isipan, Pilipinas, ikaw ang nag-iisa.
Ngunit sa’yong mga sulok, mayroong mga hamon,
Kahirapan at kawalan, ang kailangang harapin,
Ngunit sa pagkakaisa, at malasakit sa kapwa,
Pilipinas, tayo’y magtatagumpay, nagkakaisa’t nag-aangat.
Mula Luzon hanggang Mindanao, mga kapatid sa isang tahanan,
Pilipinas, tayo’y nagkakaisa, sa pagmamahal sa bayan,
Ang pag-asa ay di nauubos, di-mabilang na liwanag,
Sa’yong piling, Pilipinas, tayo’y patuloy na kumakanta.
Sa tula ng pagmamahal, Pilipinas, ikaw ang puno’t dulo,
Sa’yong piling, kami’y lubos na nagiging masaya,
Mga pangarap at adhikain, sa’yong pangalan nagsisimula,
Tula ng pag-ibig, Pilipinas, sa’yo’y kami’y nakasandal.
Tula Tungkol sa Kultura ng Pilipinas:
Halimbawa 1:
Sa bayan kong mahal, Pilipinas ang pangalan,
Isang tula’y bubuoin, sa’yong kultura’y isasalaysay,
Mga ugat ng nakaraan, diwa ng pagmamahalan,
Sa bawat salita at himig, iyong magiging kahanga-hanga.
Ang kultura ng Pilipinas, mayaman at makulay,
Sama-samang tanging kayamanan, na nagbubuklod sa bayan,
Mga tradisyon at paniniwala, nagdadala ng pagkakakilanlan,
Bawat pook, may kanya-kanyang kulay, iba’t ibang kultura, pinapahalagahan.
Sa bawat rehiyon, may kanya-kanyang alamat,
Mga kwentong pinagmulan, nagpapalaganap ng kadakilaan,
Sa mga bulong at pasalubong, may kababawan at pagmamahal,
Ang kultura ng Pilipinas, naglalakbay sa panahon, nagbubukas ng pintuan.
Ang wika ay kasangkapan, sa pagkakaisa’t pag-unlad,
Mula Luzon hanggang Mindanao, iba’t ibang lenggwahe’y maririnig,
Ngunit sa’yong pagmamahalan, Pilipinas ay magkakaisa,
Bawat kataga’y saludo, sa’yong kultura ay nagbibigkis.
Ang pagkaing sarap, likas sa Pilipinas ang sangkap,
Adobo, sinigang, at kare-kare, pagmamahal sa pamilya’y naipapakita,
Hapagkainan, salu-salo, pagkakaisa ay nagbibigay sigla,
Ang kultura ng pagkaing Pinoy, sa buong mundo’y inaaliw at hinahanga.
Sa sining, musika, sayaw at ritwal,
Bawat galaw ay taglay, ang damdaming makabayan,
Ang pagsayaw ng Tinikling, hipon at tinolang manok,
Lahat ay may kasaysayan, nagdadala ng kahulugan.
Sa mga pista’t pagdiriwang, kulay at kasiyahan,
May tula’t tugtugin, awit ng pagmamahalan,
Sa mga parol at banderitas, ati-atihan at pahiyas,
Mga pagdiriwang ng kultura, nagbibigay sigla’t lakas sa bawat puso.
Pilipinas, sa’yo ang kultura na may pag-ibig at pagmamahal,
Kabataan at matanda, nagbubuklod sa isang himig,
Sa bawat sulyap at pag-unawa, sa’yong kultura’y isinusulong,
Sa paglago at pag-unlad, ang diwa’y wagas, sa’yo’y magiging matatag.
Tula tungkol sa kultura ng Pilipinas, pagmamahal at respeto,
Sa lahat ng dako, iyong mapapalaganap,
Sa puso’t isipan, Pilipinas, ikaw ang puno’t dulo,
Kultura’y taglay, kayamanan, sa’yo’y kami’y nakasandal.
Halimbawa 2:
Sa dakilang bayang Pilipinas, isang tula pang sumusulat,
Tungkol sa kultura, kayamanang di-matutumbasan,
Mga ugat ng pagka-Pilipino, sa puso’y nagpapalakas,
Sa bawat hakbang, sa kultura’y nagiging masigasig.
Mga tradisyon at kaugalian, isang palaisipan,
Sa bawat rehiyon, may kanya-kanyang kagandahan,
Ang mga pista’t pagdiriwang, nagbibigay saya at aliw,
Bawat pook, may sariling galak, pagkakaibigan at hiwaga.
Sa mga sining at musika, mga awit at sayaw,
Ang kultura’y nahahalimuyak, sa gitna ng paligid,
Sa gitara’t banduria, musikang Pilipino’y awitin,
Ang damdaming bayanihan, sa mga nota’y naririnig.
Ang kultura’y magsasalaysay, sa mga epikong bayani,
Si Lapu-Lapu, si Jose Rizal, at iba pang kampeon,
Sa puso’t isipan, ang diwa’y sumasabay,
Ang pagmamahal sa bayan, wagas na pag-aalay.
Sa mga himig at katutubong mga sayaw,
Mga katutubong kasuotan, kagandahan ay sulyapin,
Ang kultura ng Pilipino, may sigla at pagmamahal,
Tinatangi ang bawat pagkakataon, sa bawat pagkakakilanlan.
Ang pagkaing Pilipino, sariwa’t masarap,
Adobo, sinigang, at kare-kare, pagmamahal sa pagkain,
Ang halang-halang, lechon, at bibingka, di-mabilang na pagpipilian,
Ang kultura ng pagkaing Pinoy, sa damdamin ay nagugunita.
Ang pag-ibig sa pamilya, ang ugat ng pagkakaisa,
Sa bawat tahanan, pagmamahalan ay namamayani,
Mga kaugaliang nagpapalakas, pagmamalasakit at pagtitiwala,
Ang kultura ng pagiging Pilipino, sa puso’y buhay na buhay.
Sa wika at panitikan, mga salita ay inaawit,
Ang galing at talino, sa pagsulat ay kumikinang,
Ang mga kuwento at alamat, nagdudulot ng aral at halakhak,
Ang kultura ng pagbabahagi, pagtutulungan at pagmamahalan.
Pilipinas, sa’yong kultura, ako’y iisa,
Sa puso’t isipan, diwa’y magiging matatag,
Ang pagmamahal at pag-aalay, sa’yong kultura’y walang hanggan,
Tula ng pagmamahal, Pilipinas, sa’yo’y kami’y nakasandal.
Tula Tungkol sa Bansang Pilipinas:
Sa dakilang bansa ng Pilipinas, isang tula’y inuukit,
Tungkol sa’yong kagitingan, kayamanan’t kagandahan,
Mga pulo at kabundukan, mga baybaying napakaganda,
Sa iyo’y ako’y nagpupugay, walang katulad na bayan.
Ika’y yaman ng kalikasan, mga tanawin na kamangha-mangha,
Ang Bulkang Mayon at Taal, nagdadala ng kadakilaan,
Ang mga talon at kagubatan, naglalaman ng karunungan,
Sa pagmamahal sa’yong kalikasan, tayo’y nagigising at humahanga.
Mga kultura at tradisyon, nagbibigkis sa’ting lahat,
Bawat rehiyon may kanya-kanyang kulay, iisa ang adhikain,
Ang diwa ng pagiging makabayan, nagbibigay lakas at inspirasyon,
Pilipinas, ika’y aming tahanan, di matutumbasan ang iyong halaga.
Ang iyong kasaysayan, puno ng kadakilaan,
Mga bayani at alamat, nagdadala ng inspirasyon,
Sa pakikibaka at pag-angat, mga pangarap ay nagigising,
Bawat Pilipino, nagbibigay-pugay sa’yo, sa’yong kabayanihan ay bumabangon.
Mga wika at dialektong magkakaiba, nagdadala ng pagkakaunawaan,
Ang Filipino, at iba pang wika, may dalang pagkakakilanlan,
Bawat salita ay may kahulugan, bawat kanta’y may kabuluhan,
Pilipinas, sa’yong wika’y nagkakaisa, sa’yong wika’y nagmumula ang pagmamahal.
Ang pagkain sa Pilipinas, di-mabilang na sarap,
Adobo, sinigang, at lechon, kahit saan’y tanyag,
Ang pagkain ay pagmamahal, sama-sama sa hapagkainan,
Pilipinas, sa’yong pagkaing masarap, sa lahat ay hinahanga.
Sa sining at musika, mga talino’y naglalabasan,
Mga pintor at mang-aawit, nagbibigay saya at aliw,
Sa sayaw at ritwal, damdaming Pilipino’y sumasaludo,
Pilipinas, ika’y mayaman, sa mga likhang sining, nagbubukas ng pintuan.
Sa mga pagdiriwang at pista, naglalakbay ang kaligayahan,
Pasko, Sinulog, at Kadayawan, sa’yong kultura’y umaawit,
Mga ngiti at tawanan, nagpapalaganap ng pagmamahalan,
Pilipinas, sa’yong puso, kami’y buong-tapang na nagbibigay-pugay.
Bansang Pilipinas, ika’y puno ng dangal at pag-asa,
Sa iyo’y aming ipinagmamalaki, sa iyo’y aming tinatangi,
Sa bawat Pilipino, nagigising ang diwa ng pagmamahal,
Pilipinas, bayang mahal, sa’yong pagmamahal, kami’y nakasandal.
Tula Tungkol sa Kasaysayan ng Pilipinas:
Sa sulok ng panahon, may kwento’t alamat,
Ang kasaysayan ng Pilipinas, puno ng karangalan at kadakilaan,
Mula sa unang mga katutubo, hanggang sa kasalukuyan,
Ang paglalakbay ng bansa, may mga aral at pag-asa’y taglayan.
Noong unang panahon, ang mga katutubong tribu,
Ang mga Aeta, Dumagat, at Igorot, may sariling kultura at sining,
Ang kasaysayan ng Pilipinas, may mga alamat na kinang,
Ang mga diwa ng pag-ibig at pag-asa, sa mga awit ay nadarama.
Ang pagdating ng mga Kastila, sa taong 1521,
Ang pagdating ni Magellan, ang unang hakbang ng pananakop,
Ngunit ang liyab ng diwa, ng mga Pilipino’y di nalupig,
Sa pagtutol at paglalaban, nagbubukal ang tunay na kadakilaan.
Sa ika-19 dantaon, ang himagsikan ay sumiklab,
Ang mga Katipunero, ang nagbuklod at nag-alsa,
Si Gat Jose Rizal, ang puso’t isipan ay pinangalagaan,
Ang pagsusulat at pagmamahal sa bayan, ang nagbigay ng inspirasyon.
Ang himagsikan ng 1896, ang una sa Asya,
Ang paghahangad ng kalayaan, walang tigil na naglaya,
Ngunit sa ika-20 dantaon, ang pananakop ay nagpatuloy,
Mga Hapon, mga Amerikano, nagdulot ng pagsubok at pighati sa bawat puso.
Ngunit ang diwa ng Pilipino, di nagpatinag,
Sa pagsulong at pag-unlad, ang bansa’y nag-alsa,
Ang kasaysayan ng Pilipinas, may mga pahina ng luha at ligaya,
Ngunit sa bawat pagsubok, ang diwa’y wagas na nagtatagumpay.
Ang pagkakaisa sa EDSA, noong 1986,
Ang People Power Revolution, nagdulot ng pagbabago,
Ang dugo’t pawis, sa pagtataguyod ng demokrasya,
Ang kasaysayan ng Pilipinas, nagdala ng pag-asa’t pag-asa.
Ngayon, sa kasalukuyang panahon, ang bansa’y patuloy na umuusbong,
Sa mga kabataang Pilipino, pag-asa’y itinatanim,
Ang kasaysayan ng Pilipinas, isang hamon at pananagutan,
Ang pag-ibig at pagmamahal sa bayan, laging taglay sa puso’t isipan.
Ang kasaysayan ng Pilipinas, may mga aral at pag-asa,
Sa bawat Pilipino, higit pa sa mga pagkakamali,
Ang pagmamahal sa bayan, di nagbabago’t patuloy na naglalakbay,
Kasaysayan ng Pilipinas, sa’yo’y ako’y nakasandal, buong-tapang na nagbibigay-pugay.
Tula Tungkol sa Pilipinas Kong Mahal:
Sa Pilipinas kong mahal, isang tula’y ihaharana,
Sa’yong kagandahan, kayamanan, at kagitingan,
Sa bawat dako, sa’yong puso’y nagmumula,
Pilipinas, ika’y aming tahanan, sa’yo’y ako’y nakasandal.
Mga pulo’t kabundukan, kagubatan at karagatan,
Ang iyong tanawin, nagdadala ng paghayo sa puso’t isipan,
Ang Bulkang Mayon at Taal, kay ganda at karangalan,
Sa mga mata, di-mabilang na yaman, sa puso’y naglalakihan.
Sa mga katutubong kultura, sayaw at awit na may halimuyak,
Ang kulay ng iyong wika, sa puso’y nagbubukas,
Ang pagiging makabayan, nag-aapoy sa mga dibdib,
Pilipinas, ika’y mayaman, sa mga pagkakakilanlan nagmumula ang tagumpay.
Mga bayani at alamat, mga kuwento ng kadakilaan,
Sa iyong kasaysayan, ang damdamin ay nagpapalakas,
Ang pagmamahal sa bayan, sa puso’y bumabangon,
Pilipinas kong mahal, ika’y aming pag-asa’t inspirasyon.
Ang iyong mga kagubatan, tahanan ng kalikasan,
Ang mga tanim at hayop, yaman ng ating bayan,
Ang pagmamahal sa kalikasan, iyo’y nagpapalawak,
Pilipinas, ika’y aming tahanan, wagas na pagmamahal nag-uumpisa.
Mga pagdiriwang at pista, nagbibigay aliw at saya,
Mga awit at sayaw, nagdudulot ng pag-asa,
Sa bawat pagsapit ng Pasko, ng Bagong Taon at Flores de Mayo,
Ang Pilipinas kong mahal, tayong lahat ay nagkakaisa.
Mga pagkain at kakanin, di-mabilang na sarap,
Adobo, sinigang, at lechon, nagdadala ng pagkakakilanlan,
Ang pagkain ay pagmamahal, sa hapagkainan ay isinusulong,
Pilipinas kong mahal, sa iyong pagkaing masarap, walang kupas na pagmamahal.
Sa sining at musika, mga talino’y naglalabasan,
Ang mga obra at likha, nagdadala ng pag-asa’t ligaya,
Ang pag-awit at pagsayaw, sa puso’y nagpapalakas,
Pilipinas, ika’y mayaman, sa mga likhang sining nagmumula ang tagumpay.
Pilipinas kong mahal, sa’yo’y ako’y nagpupugay,
Ang pagmamahal at pag-ibig, di magbabago’t nagpapatuloy,
Sa bawat Pilipino, ang iyo’y aking dala-dala,
Pilipinas kong mahal, sa’yong pagmamahal, ako’y nakasandal.
Kung kailangan mo pa ng mga tulad na tula, magkomento sa ibaba.
Mga Kaugnay na Artikulo:
Leave a Reply